شنوایی سنجی

کم شنوایی

کم شنوایی زمانی است که شما قادر به شنیدن جزئی یا کامل صدا در یک یا هر دو گوش خود نباشید. کم شنوایی معمولاً به تدریج و در طول زمان رخ می دهد. منبع مورد اعتماد موسسه ملی ناشنوایی و سایر اختلالات ارتباطی (NIDCD) گزارش می دهد که حدود 25 درصد از افراد بین 65 تا 74 سال کم شنوایی را تجربه می کنند. نام های دیگر کم شنوایی عبارتند از: کاهش شنوایی ناشنوایی از دست دادن شنوایی کم شنوایی هدایتی سه قسمت اصلی گوش عبارتند از: گوش خارجی، گوش میانی و گوش داخلی. شنوایی زمانی شروع می شود که امواج صوتی از گوش خارجی به پرده گوش می گذرد، که قطعه نازکی از پوست بین گوش خارجی و میانی شماست. هنگامی که امواج صوتی به پرده گوش می رسد، پرده گوش به لرزه در می آید. به سه استخوان گوش میانی استخوانچه می گویند. اینها عبارتند از چکش، سندان و رکاب. پرده گوش و استخوانچه ها با هم کار می کنند تا با حرکت امواج صوتی به سمت گوش داخلی، ارتعاشات را افزایش دهند. هنگامی که امواج صوتی به گوش داخلی می رسند، از طریق مایع حلزون گوش عبور می کنند. حلزون حلزونی ساختاری حلزونی شکل در گوش داخلی است. در حلزون گوش، سلول های عصبی با هزاران موی مینیاتوری متصل به آنها وجود دارد. این موها به تبدیل ارتعاشات امواج صوتی به سیگنال های الکتریکی کمک می کنند که سپس به مغز شما می رسد. مغز شما این سیگنال های الکتریکی را صدا تفسیر می کند. ارتعاشات صوتی مختلف واکنش های متفاوتی را در این موهای ریز ایجاد می کند و صداهای مختلفی را به مغز شما سیگنال می دهد.

درمان کمشنوایی

بستگی به تشخیص پزشک شنوایی سنجی ،گاهی اوقات کم شنوایی خود به خود بهتر می شود یا ممکن است با دارو یا یک روش ساده درمان شود. به عنوان مثال، جرم گوش را می توان بیرون مکید یا با قطره های گوش نرم کرد. اما انواع دیگر – مانند کم شنوایی تدریجی که اغلب با افزایش سن اتفاق می افتد – ممکن است دائمی باشند. در این موارد، درمان می‌تواند به حداکثر استفاده از شنوایی باقی‌مانده کمک کند. این درمان ها ممکن است ممکن است شامل استفاده از سمعک، ایمپلنت ها ( دستگاه هایی که به جمجمه شما متصل می شوند یا در اعماق گوش قرار می گیرند) باشد .